Nieprzemijający potencjał tekstu, dynamika akcji, jedna z najlepszych osiemnastowiecznych komedii! Zapraszamy do Chioggi, małego portowego miasteczka, na którego ulicach właśnie rozsiadły się kumoszki. Tkają koronki, czekają na mężów, kochanków i narzeczonych, intrygują i... plotkują. W efekcie rozpętują apokaliptyczną kłótnię. Arcykomedia mistrza Carla Goldoniego kończy się rzecz jasna szczęśliwie. Ale zanim to nastąpi czeka nas pełna rozmachu tytułowa awantura!

W roku 1927 w podkrakowskiej wsi dochodzi do zbrodni, która elektryzuje całą Polskę. Ofiarą jest chłopka, muza słynnych krakowskich malarzy, młodopolska modelka Zofia Paluchowa, znana jako Piękna Zośka. Jedyny podejrzany w tej sprawie - jej mąż Maciej, szewc i rolnik - nie przyznaje się do winy. Rozpoczyna się proces sądowy. Każdy kolejny świadek przybliża nas coraz bardziej do miejsca zbrodni - domu Paluchów. W mrocznej chłopskiej chacie nic nie jest tym, czym się wydaje. Trzeba naszkicować ją na nowo, wymierzyć dokładnie emocje, wybielić ściany, żeby dało się usiąść przy wspólnym stole, i zatkać uszy, by nie słyszeć krzyku. Wkraczamy w dramat rodzinny, który stawia pytania o przemoc zapisaną w wiejskim krajobrazie i ludowych pieśniach jak w naszym DNA.

„Gdybym mógł się modlić, modliłbym się o jego śmierć” - mówi młody dominikanin Diego o Wielkim Inkwizytorze Tomasie Torquemadzie, który właśnie przekracza bramy miasta Villa-Réal. Przepełniony strachem klasztor staje się miejscem działania przywódcy Świętej Inkwizycji. Miejscem konfrontacji, która odmieni życie każdego z nich. Adaptacja opublikowanej w 1957 roku powieści Jerzego Andrzejewskiego to laboratorium relacji międzyludzkich, motywacji i pragnień postaci w sytuacjach władzy, hierarchii i przepełniającej wszystko ideologii. Twórcy spektaklu koncentrują się na tym, co w bohaterach małe i intymne, a więc uniwersalne i nam bliskie. W ich interpretacji jest to nie tyle historia o inkwizycji, ile opowieść o codziennym lęku, konformizmie, odwadze, pokusie władzy i buncie.

Piotruś ma Mamę, Tatę, Dom, Łopatę do Odśnieżania i Nieprzyjemnych Chłopców za sąsiadów. Można powiedzieć, że Piotruś jest zwykłym chłopcem, którego życie toczy się w sposób uporządkowany, przewidywalny i... trochę nudny. Ale Piotruś ma też ekscentrycznego Dziadka, który opowiada niezwykłe bajki, a gdy Dziadek opowiada jakąś historię zaczynają dziać się dziwne rzeczy... Zza muru słychać płacz Królewny, okrutnie potraktowanej przez los, za plecami wyrasta Zaczarowany Las, wśród korzeni drzew błyska Złota Gęś, przynosząca szczęście ludziom poczciwym. I gdy tak Dziadek opowiada, wszystko ulega przemianie, nie tylko Brzydka Żaba staje się Pięknym Królewiczem, ale nawet Mama, Tata i Nieprzyjemni Sąsiedzi stają się jacyś inni… Bo Baśń ma moc zmieniana świata, a Piotruś i Dziadek przekonują się o tym na własnej skórze.

KRONIKA WYPADKÓW MIŁOSNYCH to zapis wyjątkowej, bo pierwszej takiej wiosny w życiu, wiosny pełnej pragnień, pierwszego seksu i pierwszego alkoholu. Akcja jednej z najgłośniejszych powieści Tadeusza Konwickiego przenosi nas do przedwojennego Wilna, w którym poznajemy grupę maturzystów, a wśród nich dwoje szaleńczo w sobie zakochanych ludzi – Wicia i Alinę. Młodzi kochankowie chcą, by cały świat należał do nich i ich miłości, ale świat i historia mają wobec nich inne plany… Nad miastem rozbrzmiewają syreny alarmowe. Nadciąga wojna.

SZELMOSTWA LISA WITALISA to klasyka literatury dziecięcej w nowej odsłonie. Witalis to lis nad lisy. O jego nietuzinkowym sprycie krążą niesamowite opowieści. Splendoru dodaje mu wspaniały ogon: „Gdy Witalis kroczył drogą, wpierw widziano jego ogon, co jak ruda chmura zwisa, a dopiero potem – lisa”. Przewrotny i wyrachowany rudzielec potrafi zjednać sobie przychylność mieszkańców lasu. Obiecując przysłowiowe „gruszki na wierzbie” zostaje wybrany na prezydenta leśnej wspólnoty. Czy takiego przywódcy chciały zwierzęta? Historia przebiegłego szelmy, który realizuje swoje niecne plany kosztem swoich pobratymców, jest w istocie swoistą parodią demokracji. To spektakl dla dzieci i dla rodziców, dla babć, dziadków, cioć i wujków… Przygody Witalisa bawią i uczą międzypokoleniowo, nie tracąc na aktualności.

POWARKIWANIA DROGI MLECZNEJ to swoiste political fiction, metakabaret społeczno-polityczny, którego główni bohaterowie wywodzą się z pierwszych stron gazet. Donald Trump, Kim Dzong Un czy Heidi Klum funkcjonują tu na tych samych ontologicznych zasadach – jako produkt autorskiej fantazji Bonna Parka. Z jednej strony jest to drapieżna satyra na światowe status quo, w wymiarze społecznym i politycznym, a z drugiej przejmująca diagnoza niemocy, za którą stoją największe tragedie współczesnego świata.

KIM JEST PAN SCHMITT? to absurdalna tragikomedia, której akcja z impetem wkracza w spokojne, mieszczańskie życie głównych bohaterów i zmusza ich do odnalezienia się w szalonej i niecodziennej sytuacji. Pan Baran wraz z żoną starają się logicznie wyjaśnić to, co ich spotyka, jednocześnie piętrzą kolejne kłamstwa, żeby oddalić od siebie zagrożenie i wybrnąć z kolejnych absurdów. Pytanie tylko, jak długo można być pewnym swoich racji, kiedy wszyscy dookoła twierdzą, że jesteś w błędzie? I jak długo można nie zwariować?

Anna i Szczepan to postępowe małżeństwo w średnim wieku, reprezentujące tak zwaną klasę średnią wyższą. Wspólnie wychowują dwóch synów, z których starszy - Łukasz - burzliwie wkracza w dorosłość, a młodszy - Maks - lada moment ma przystąpić do pierwszej komunii świętej. Obie te okoliczności, na pozór zupełnie błahe, wywołują w rodzinie lawinowo postępującą siatkę zdarzeń, zmuszając bohaterów do wyjścia poza utarte schematy jasno zdeklarowanych postaw. INTELIGENCI nie są kolejną opowieścią z tezą i morałem. Sztuka Modzelewskiego to raczej apel - wołanie o niknący dialog, którego stopniowe wymieranie powoduje rozłam nie tylko między formacjami politycznymi i kulturowymi, ale przede wszystkim - pomiędzy bliskimi sobie ludźmi. Poprzez losy czwórki bohaterów obserwujemy obraz globalnego kryzysu wartości, wywołanego nieumiejętnym obchodzeniem się z wolnością, do której nie dołączono instrukcji obsługi.

BUNBURY Oscara Wilde’a to jedna wielka detronizacja powagi, anarchiczna zabawa, w której obnażone zostaje nasze przywiązanie do etykietek, porządku i jasno wyznaczonych ról społecznych. W bezczelnie lekki sposób Oscar Wilde zadaje jedno z najpoważniejszych pytań, jakie możemy sobie zadać: kim jestem? I czy mogę być kimś innym, niż jestem? Możesz być kim zechcesz – zdaje się odpowiadać Wilde. Twoja tożsamość jest płynna, a twoje pochodzenie w żaden sposób jej nie determinuje. A przynajmniej niech tak będzie na czas trwania spektaklu

Jesteśmy w Gdańsku 1945 roku. Zbliżają się pierwsze święta Bożego Narodzenia od zakończenia wojny. Centrum miasta, prawie doszczętnie zniszczone, przypomina morze ruin, ale na obrzeżach odradza się życie. To tutaj ściągają kolejne fale życiowych rozbitków z różnych zakątków Polski, by szukać dla siebie miejsca w nowej rzeczywistości. W nadziei, że Gdańsk stanie się ich domem ze wszystkich sił starają się przetrwać trudną powojenną zimę. Gdańskie mieszkania, opuszczone przez niedawnych niemieckich lokatorów przyjmują kolejnych repatriantów, którzy za resztki ocalonego dobytku kupują prawo do meldunku w zimnych, opustoszałych pokojach. Wspólne życie na tak małej przestrzeni musi prowadzić do nieuniknionych napięć i konfliktów. A jeden pokój może nie pomieścić ich wszystkich…

Kiedy jedyną alternatywą na uratowanie miłości jest zażycie trucizny, której działanie ma ustąpić po trzech dniach i dać kochankom zmartwychwstanie w wolnym od granic nowym, wspaniałym świecie, to czy brzmi to jak dobry plan? A może trafniejsze jest inne pytanie: może coś poszło nie tak? Wieczni kochankowie jeszcze raz wracają na scenę życia, by rzucić wyzwanie światu i między popkulturowymi kliszami próbują odnaleźć miejsce dla siebie oszukując przeznaczenie. Tylko czy wielki teatr świata pozwoli im na to? Czy może przerobi ich znowu w ikoniczny plakat Kochanków z Werony? Jedno pozostaje niezmienne – prośba Romea i Julii, żebyście raz jeszcze trzymali za nich kciuki, może z tą tylko różnicą, żebyście tym razem trzymali je nieco mocniej.

Witamy w Berlinie lat 30. W mieście tolerancji i wolności. W przybytku szczęścia i wszelkich uciech. Kabaret wolności, karuzela próżności - tu możecie być, kim chcecie! Dżentelmen, lat 28, majętny, wykształcony pragnie przyjaźni ze szczupłą i elegancką blond damą w wieku do lat 25. Elegancka blond dama, zamożna, wykształcona, z pociągiem do przygód szuka odpowiedniego partnera do tanga. Tak zaczyna się przypadkowe spotkanie dwojga młodych ludzi, które staje się początkiem nocy pełnej przygód. Oboje chcą coś przeżyć, choć każde z nich podaje się za kogoś innego. Jak to się skończy i kim naprawdę są ci młodzi ludzie? Ostatecznie nie ma to znaczenia, bo przecież i tak - „wszystko szwindel”. Pędząca w szalonym tempie czarna komedia, w której wątek miłosny i kryminalny wzajemnie się przeplatają. Gdzie Hitler tańczy pod rękę z Żydem, a Magnus Hirschfeld nie boi się policji obyczajowej. Nic nie wydaje się w tym świecie prawdziwe poza chęcią przeżycia miłości i przygody.

Porzucić biedę, małe miasteczko i zaściankowe myślenie. Wyrwać się, zostawić za sobą strach i móc być w pełni sobą – a może nawet kimś innym, lepszym? Édouard przeszedł tożsamościową metamorfozę, którą realizował metodycznie i z wielkim poświęceniem. Projekt awansu społecznego stał się jego obsesją. Czy osiągnięcie upragnionego efektu da mu poczucie satysfakcji? Kim się stanie na końcu tej podróży? Autobiograficzna historia klasowego awansu i jednoczesnej walki o swoją tożsamość homoseksualnego mężczyzny urodzonego w klasie robotniczej. Powieść uznanego francuskiego pisarza uderza celnością społecznych obserwacji, szczerością osobistych ekspiacji i jednocześnie podstawia lustro wszelkim próbom walki o własną emancypację. Nie przypadkiem Édouard Louis to w chwili obecnej jeden z najpoczytniejszych francuskich pisarzy

Laura odmawia kontaktu ze światem. Mówi się, że coś jest z nią nie tak. Zamiast rzeczywistości wybiera szklane figurki. Założenia te stworzył Tennessee Williams około 1945 roku. Jednak w naszym spektaklu będziemy wędrować w czasie, próbując znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące inności, relacji rodzinnych, które naznaczają nas na całe życie, a także na to, czym te szklane figurki mogą być dziś. Może serialami, w których zanurzamy się okryci szczelnie kocem?